Soms moet je maar je voordeur toetrekken om iets moois te zien... Toen we een tijdje geleden onze auto hadden ingeladen en op vertrekken stonden, zag ik plots dit vriendje op ons raam zitten. Dat kan ik natuurlijk niet laten passeren, dus werd het fototoestel bovengehaald. Een echte macrolens had waarschijnlijk een veel beter resultaat gegeven, maar ik ben al blij met wat ik heb... Toen we terug thuis kwamen, was mijn vriendje verdwenen...
Jaren heb ik mijn zomervakanties in het Zuiden van Frankrijk doorgebracht, aan de Côte d'Azur meerbepaald, bij mijn grootouders. Elk jaar ging ik er naartoe, meestal met het ganse gezin, soms alleen of soms zelfs de kinderen alleen, zonder ouders op avontuur! Heel de dag zaten we dan in het water: in de voormiddag bij de buren in het zwembad, dan werd er met de koeienbel gerinkeld, dat was ons teken dat het etenstijd was. In de namiddag trokken we dan met ons hebben en houden naar het strand, waar we vriendjes en vriendinnetjes troffen... Heerlijke zomers, heerlijke herinneringen... Uren kan ik vertellen over onze vakanties daar en ik droom ervan om die tijd te herbeleven.... Ook al zijn de grootouders niet meer, is hun huis verkocht en zijn de bekende plaatsjes daar allemaal aan het veranderen.... Maar elke dag van dit jaar denk ik dagelijks een momentje terug aan die heerlijke jeugd in Frankrijk en aan mijn grootouders... Want de poppetjes die boven het kookvuur van de Bonnie stonden, staan nu in mijn keuken te pronken... Nog tot 31 december 2016... Dan moet ik ze afgeven voor een jaartje en zullen ze bij mijn zus een speciaal ereplekje in de keuken krijgen tot 31 december 2017. Want de poppetjes zijn voor ons één van de weinige materiele herinneringen aan Bonneke en Vava. Dus besloten we om ze elk jaar op ons groot Pakjesfeest te ruilen...
Onze gekoesterde poppetjes zullen nooit meer rug aan rug staan en zullen elkaar nu eeuwig een kusje geven... Lieve Bonneke en Vava, terug samen voor altijd, de eeuwige zoen delend... En ik deel het plezier van de knikkende kusjes nu met mijn kleine prinses, die net als ik vroeger geniet als ze met 1 klein vingertje op de hoofdjes mag tikken... Vandaag zag ik op facebook een prachtige blogpost passeren van een fotografe die al jaren haar familie en hun leven fotografeert... Prachtige foto's, waar ze zelf ook vaak mee op staat... Dat doet ze bewust, want als fotograaf van de familie, sta je zelf zelden op de foto met je geliefden en plots zijn de kindjes volwassen en stel je vast dat je niet veel echte familiefoto's hebt... Zij heeft de blog geschreven, met de vraag hem te delen, zodat veel meer moeders en vaders fotografen dit zouden doen... En toen ik het las en de adembenemende foto's bekeek, bedacht ik me dat ze gelijk had... Dochterlief is ondertussen 14 maanden oud en ik heb bijna geen foto's van ons samen... Dus ging ik direct aan het werk...
Of ik een fotoshoot wilde doen voor de bedankkaartjes van Marie, een communicantje... Want, zo zei de mama aan de telefoon, wij willen graag een professioneel fotograaf, zodat de foto's goed zijn... Ik onderbrak de mama onmiddellijk en meldde haar dat ik amateur ben, niet met photoshop werk en het een hobby is. Dat ik het wel wilde proberen, maar volledig vrijblijvend. We spraken af... De dag van de afspraak was het fris maar zonnig weer en Marie had er duidelijk zin in! Een hele fijne ervaring, maar toch had ik mijn twijfels, omdat dit de eerste keer was dat ik zulke opdracht kreeg en ik niet zeker was of ik had wat de mama verwachtte. Enkele dagen later heb ik haar de foto's bezorgd en hier is mijn favoriete foto:
Op Pinterest en Facebook zie ik regelmatig 'uitdagingen' passeren. Ik vind dat heel leuk om op te volgen, maar niet zo leuk om mee te doen... Ik ben namelijk niet zo goed in het uitvoeren van uitdagingen, zeker als het iets inhoudt als 'dagelijks een foto' plaatsen... Echter, omdat een foto uitdaging natuurlijk wel een beetje mijn ding zou moeten zijn, heb ik mezelf een uitdaging opgelegd... Geen '30 day challenge', of al zeker geen 'a photo a day challenge', maar mijn eigen versie ervan... Ik heb al die foto uitdagingen eens bekeken en samengelegd en er mijn eigen versie van gemaakt... Ik leg mezelf op dat ik tegen eind september 60 foto's heb genomen. De thema's lijst ik hieronder op... Ik ben zelf heel benieuwd hoe ik het ervanaf zal brengen... 60 foto'd op 4 maanden tijd... Of wil je meer? Daag me uit via het contactformulier! THEMA'S: Sun, sea, sand -- Something you miss -- Cruising/ roadtrip -- Family -- Kiss -- Love -- Motherhood -- Summer -- Fave Colour -- Litter -- Sleep -- Tourist -- Play -- Clouds -- DIY -- Rule of thirds -- In my Bag -- Household -- Childhood memory -- Music -- Simplicity -- Luxury -- Happinness -- Breakfast / Lunch / Dinner -- Friendship -- Me time -- A dream / a wish -- Talent -- Current age -- Proud -- What makes you smile -- Flower Power -- Black & white -- Work -- Macro -- Food -- Fatherhood -- Fear -- Sunrise / Sunset -- Picknick -- Home -- Animal Love -- Party -- Eyes -- Rainbow -- Rainbow -- Street photography -- Trees -- Fashion -- Mother -- Notes -- Couple -- Stranger -- Gift -- Laughter -- Trust -- Upside down -- Education -- Memory -- Sport -- Crazy Op 23 september 2015 werd Ulrike Temmerman geboren. Dochtertje van een hele goede vriendin, toekomstig fotomodel en vriendinnetje van mijn allereigenste Sammiepammie. Ik kreeg de kans om Ulrike op foto te zetten, wat een eer!
Weldra zal de blog van Sam opgestart worden... Hou de site in het oog voor weetjes, foto's en verhaaltjes van prinses Sam!
|